27.10.2018 | 17:00 | wstęp wolny
Hevre +1 | Meiselsa 18

Jaki wpływ na sztukę i twórczość, obecnie i w przyszłości, ma rozwój metod sztucznej inteligencji?
Seria wykładów i dyskusja nad rosnącą sprawczością maszyn spowodowaną rozwojem w dziedzinie sztucznej inteligencji.
Prowadzenie: Wiesław Bartkowski

Wiesław Bartkowski | Sztuczna inteligencja?
Krótkie wprowadzenie w temat sztucznej inteligencji.
Stan obecny. Wyjaśnienie pojęć AI, AGI, ASI.
Co wywołało tyle szumu, czyli opowieść o AlphaGoZero, Deep artificial neural network, Deep learning, Reinforcement learning.

Wiesław Bartkowski, kierownik studiów podyplomowych Creative Coding w Warszawie, School of Form. Projektant interakcji i badacz systemów złożonych. Twórca pionierskich na polskim rynku programów kształcenia łączących informatykę z naukami humanistycznymi i twórczym wykorzystaniem technologii. Zajmuje się “fizycznością programowania”. Uczy artystów i projektantów wykorzystywania tworzywa, jakim jest połączenie kodu z elektroniką i cyfrową fabrykacją. Symuluje komputerowo i analizuje systemy techno-społeczne. Naukowo zajmuje się complex systems. Realizował badania m.in. w programie „Future and emerging technologies”. Stworzył narzędzia wykorzystywane w ONZ i West Point. Jego wizualizacje naukowe i instalacje interaktywne prezentowane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Centrum Sztuki Współczesnej, Galerii BOZAR, Artothek Monachium i Teatrze Nowym. Naukowo współpracował z Florida Atlantic University, Ammerman Center for Art and Technology w Connecticut, Institute for Scientific Interchange Foundation Torino, Columbia University oraz Instytutem Podstaw Informatyki PAN. Ostatnio najbardziej fascynuje go „fizyczność programowania”.

Piotr Krajewski | Sztuka? A kto jest sprawcą?
Technika wkraczając we wszelkie pola aktywności ludzkiej, z czasem – raz w mniejszym, raz w bardziej zdecydowanym stopniu – autonomizuje się na większości z nich. Tak się dzieje także w sztuce, gdzie coraz więcej zjawisk powstaje dzięki autonomicznym procesom cyfrowym. I w tym sensie technologia nakierowana na samodzielne wytworzenie sztuki i może wywiązać się z tego w miarę zadowalająco. Jednak czy może wytworzyć w sobie samą potrzebę tworzenia?
Układy o rosnących zdolnościach kreacyjnych, środowiska sztucznej inteligencji, samonapędzającej się w rozległych sieciach, pozwalają w nowym kontekście powrócić do filozoficznych rozważań dotyczących woli, świadomości i sprawczości.

Piotr Krajewski, kurator i autor zajmujący się nowymi mediami w sztuce. Ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. Współzałożyciel i dyrektor artystyczny Biennale Sztuki Mediów WRO, główny kurator WRO Art Center. Kurator wystaw w Polsce i za granicą, autor, redaktor książek i publikacji medialnych. Wykładał gościnnie w Europie, Stanach Zjednoczonych i Japonii, uczestniczy w międzynarodowych konferencjach poświęconych problemom sztuki, strategiom kuratorskim i współczesnej kreatywności kulturowej. Wykłada w Katedrze Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu i Katedrze Mediacji Sztuki ASP we Wrocławiu.

Prof. Grzegorz Biliński | Czy fascynacja sztuczną inteligencją, przekroczenie granic i zwykłe ludzkie lenistwo jest początkiem naszej zguby?
O wdzięku i urodzie Senstera, czyli o archetypie sztucznej artinteligencji…oraz krótka refleksja o przestrzennych kontekstach, która staje się coraz częściej, coraz bardziej inteligentna.

Prof. Grzegorz Biliński – kierownik Katedry Obszarów Sztuki na Wydziale Intermedia ASP w Krakowie, Pracownia Archisfery. Architekt i artysta nowych mediów.

Dr Anna Olszewska | Po pierwsze: opowieść.
Sztuka, zwłaszcza sztuka współczesna wyrasta z opowieści, dzieła i historie tworzą nierozerwalną całość. Technologiczne przełomy nie będą miały dla tej dziedziny większego znaczenia dopóki nie staną się częściami współczesnych legend. W tych opowieściach nieodmiennie szukać będziemy człowieka. Patrząc w przyszłość wyglądam nowych bohaterów i łotrów.

Dr Anna Olszewska – humanistka. Zajmuje się cyfrową analizą obrazu, historią grafiki, historią nauki w kontekście studiów nad kulturą wizualną. Doświadczenie kuratorskie. Pracuje dla Gabinetu Rycin Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie oraz Wydziału Humanistycznego AGH w Krakowie. Prowadzi projekt Re:SENSTER.

Patrick Tresset | Art and illusions.
During the short talk I will briefly introduce my position on the use of machine learning and other computational technologies in a contemporary art context. (w j. angielskim)

Patrick Tresset jest francuskim artystą i naukowcem badającym komputacyjną kreatywność, sztukę i nasze relacje z robotami. Autor instalacji robotycznej Human Studies#1. 5 Robots Named Paul  prezentowanej podczas wystawy ARTBOTY Patchlab. Mieszka i pracuje w Londynie. Tresset najpierw uzyskał dyplom z informatyki biznesowej. Następnie przeprowadził się do Londynu, gdzie zaczął malować. W latach 1991-2003 jego prace były prezentowane na licznych indywidualnych i zbiorowych wystawach w Londynie i Paryżu. Od 2003 roku zajmuje się komputerowymi i robotycznymi systemami zdolnymi do symulacji artystycznej aktywności. Ukończył również kierunek Sciences in Arts Computing na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie. Wspólnie z profesorem Frederikiem Fol Leymarie prowadził projekt „AikonII”, w ramach którego badali zdolności do obserwacyjnego szkicowania poprzez zastosowanie modelowania komputerowego i robotyki.
PatrickTresset jest autorem programu nauczania kreatywnej robotyki dla studentów studiów podyplomowych na Goldsmiths w ramach kursu Computational Arts.

Paweł Janicki | Rekolekcje na czas regresu v. 1.1.
Czy rzeczywiście kategorie takie jak “rozwój” i “przyszłość” ciągle nadają się do opisu stanu naszej wiedzy o wektorach przemian jakie wokół nas zachodzą? “Rekolekcje na czas regresu v. 1.1” to krajoznawcza podróż ku apokalipsie poprzez pustynie mrocznej ekologii, kosmicznego pesymizmu, zielonego nihilizmu oraz oazy optymistycznego i witalnego rosyjskiego kosmicyzmu. Spotkamy wychudzonych eremitów oddających się praktyce conditional arts. Przyjrzymy się survivalowym strategiom i taktykom jakie proponują szaleńcy, terroryści, korposzczury, naukowcy i artyści.

Paweł Janicki – niezależny twórca interaktywnych systemów audiowizualnych, instalacji i performansów. Zajmuje się estetyką microsound i kompozycją algorytmiczną. Studiował kulturoznawstwo w Uniwersytecie Wrocławskim. Współpracuje z Centrum Sztuki WRO jako kurator, kieruje również działem innowacji we WRO. Wykłada w Katedrze Intermediów ASP w Poznaniu. Swoje audiowizualne kompozycje kreowane za pomocą konsol do gier komputerowych zespół prezentował m.in. na Biennale Sztuki Mediów WRO, festiwalach Transmediale (Berlin), Ars Electronica (Linz), w Centre Georges Pompidou. Jest m.in. współtwórcą głośnego projektu Interaktywny Plac Zabaw.

Dr Jan K. Argasiński | “Life’s Lovely Gnarl”. Twórczość i komputacja.
Na twórczość, kreatywność, Sztukę (sic!) zwykliśmy patrzeć naszym antropocentrycznym okiem. Tymczasem świat wokół pełen jest przykładów organiczno-informacyjnej złożoności, która może stanowić wyśmienitą pożywkę dla nie-ludzkich, cyborgicznych przejawów twórczości. W swoim wystąpieniu chciałem pokazać kilka przykładów takich zjawisk oraz zadać pytanie o konieczność/potrzebę/chęć/możliwość porzucenia naszych wetwarowych uprzedzeń.

Dr Jan K. Argasiński – z wykształcenia medioznawca i filozof. Cyberpunk. Okazjonalny demoscener. Pracuje w Zakładzie Technologii Gier Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UJ. Na co dzień zajmuje się problematyką przetwarzania emocji w systemach komputerowych (affective computing) oraz wirtualną i rozszerzoną rzeczywistością. Członek laboratorium UBU i grupy AffCAI (Affective Computing, Context Awareness and Ambient Intelligence). Ostatnio kierownik projektu B+R w firmie Nano Games.

mgr Filip Ostojski | Artysta i nowe technologie.Czy komputer może być artystą? Środowiska programistyczne jako narzędzia budowania wypowiedzi artystycznej.
Powiązania artysty i programu komputerowego. Jak artysta może naprowadzić program na tworzenie nowych prac artystycznych na podstawie wzoru (algorytmu) wprowadzonego przez artystę? Czy nadal jest autorem kolejnych dzieł generowanych przez komputer? Środowiska programistyczne jako narzędzia budowania wypowiedzi artystycznej (TouchDesigner).

mgr Filip Ostojski – reprezentuje Pracownię Multimediów na Wydziale Sztuki Nowych Mediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie.

Jakub Kożniewski | Beholder – piękno w oku maszyny.
Czy percepcję piękna da się ująć w karby algorytmu ? Czy preferencje estetyczne artysty poddają się enkapsulacj? Co jeśli zwrócimy wektor oceny estetycznej dzieła sztuki ku odbiorcom i to maszyna zacznie oceniać widzów a nie odwrotnie? Czy pozwolimy dużym korporacjom informatycznym na monopolizację modeli piękna tylko pozornie uchodzących za obiektywne? To tylko niektóre z pytań które można poruszyć przy okazji projektu Beholder – mam nadzieję że stana się przyczynkiem do ciekawej dyskusji.

Jakub Kożniewski jest projektantem i artystą działającym na polu nowych mediów w ramach kolektywu PanGenerator. Tworzy instalacje i obiekty interaktywne z nurtu tangible interaction, physical computing, internet of things. Jego prace są regularnie publikowane na najważniejszych portalach podejmujących tematykę sztuki, projektowania i nowych technologii oraz prezentowane na festiwalach i wystawach w Polsce i na całym świecie. Zdobywca Złotego Lwa w Cannes w kategorii Design w 2016 r. Prowadzi zajęcia na podyplomowych studiach Creative Coding na School of Form.